Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony! Więcej informacji na temat cookies.
^Powrót

NSZZ "Solidarność" poleca

Logowanie

album od kolejarzyNie żyje Jan Olszewski, premier RP w latach 1991-1992, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL. 
W roku 2008 podczas XXI Walnego Zebrania Delegatów Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ „Solidarność” w Wieżycy został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla NSZZ Solidarność na Kolei”. Podczas wręczenia odznaczeń powiedział "Jestem wnukiem, prawnukiem i synem kolejarza."
 
Dziś kolejarska rodzina pogrąża się w smutku na wieść o śmierci swojego członka.
 
W imieniu Prezydium Rady Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ Solidarność wyrazy współczucia Rodzinie i Przyjaciołom składa Henryk Grymel.

14 lutego 1942 roku rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych, gen. Władysława Sikorskiego Związek Walki Zbrojnej przemianowano na Armię Krajową, siłę zbrojną Państwa podziemnego.
 
Armia Krajowa była, obok komunistycznej partyzanckiej armii marszałka Josefa Broz „Tito” w okupowanej Jugosławii, największą armią podziemną okupowanej przez Niemców i ich sprzymierzeńców Europy. Liczyła „pod bronią” w oddziałach leśnych i partyzantce miejskiej około 60 tys. żołnierzy (Puszcza Nalibocka, Góry Świętokrzyskie, Lasy Janowskie, Wilno, Warszawa). Zaprzysiężonych było (w szczytowym dla AK lecie 1944 roku) około 380 tys. osób.
 
AK podporządkowana była rządowi RP na uchodźstwie. Wywodziła się ze Związku Walki Zbrojnej, powołanego 13 listopada 1939 r. rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych, gen. Władysława Sikorskiego. Stanowiła oręż Państwa podziemnego. Miała też rozbudowane struktury cywilne.
 
W jej skład wchodziły też m.in.: część Narodowej Organizacji Wojskowej – od 1942 r., Konfederacja Narodu – od sierpnia 1943 r. i niektóre pododdziały Narodowych Sił Zbrojnych od 1944 r.
 
Zadaniem AK było prowadzenie oporu zbrojnego przeciwko okupantowi hitlerowskiemu, pilnowanie porządku w sytuacji braku jawnych instytucji państwa, ochrona ludności cywilnej oraz przygotowanie ogólnokrajowego powstania w miarę rozwoju sytuacji na froncie czyli Akcja „Burza”.
 
Podstawowymi formami działania był sabotaż, dywersja, wywiad i propaganda, a także wydawanie konspiracyjnej prasy. Pod koniec 1942 roku coraz częściej dochodziło do działań partyzanckich. W styczniu 1944 roku gdy wojska sowieckie przekroczyły granice Polski sprzed 1939 roku,
 
Armia Krajowa podjęła współpracę z oddziałami Armii Czerwonej tocząc walki z cofającymi się wojskami niemieckimi. Ale już pierwsze kontakty polsko-sowieckie ujawniły rzeczywiste zamiary władz sowieckich, które nie godziły się na obecność polskich oddziałów partyzanckich i administracji cywilnej podległej rządowi w Londynie. Stąd rozbrajanie oddziałów, wcielanie do jednostek I i II Armii WP i represje niepokornych z likwidacją dowódców i wywożeniem akowców na Daleki Wschód.
 
Sowieci swoje plany realizowali za cichym przyzwoleniem aliantów zachodnich.
 
Wobec niemożności działania w dotychczasowym kształcie gen. „Niedźwiadek” rozkazem z dnia 19 stycznia 1945 roku rozwiązał AK. Po zakończeniu wojny część akowców odmówiła ujawnienia się i demobilizacji, kontynuując  walkę z instalowanymi w Polsce władzami komunistycznymi i organami represji UBP, NKWD i KBW.
 
Żołnierze AK oraz innych organizacji byli prześladowani przez cały okres stalinowski. Na ulicach i w urzędach miast i wsi straszyły plakaty „Olbrzym i zapluty karzeł reakcji”. Wiele z nich zostało zamordowanych lub odbyło wieloletnie wyroki więzienia. Procesy pokazowe organizowane były nawet w kinach, jak np. w sali kina „Ton” w Białymstoku, czy w kinie w Łapach (proces „Huzara”). Zmiana w ocenie AK nastąpiła stopniowo dopiero w wyniku „odwilży” Października 1956. W marcu 1956 r. na łamach „Po prostu” ukazał się artykuł Jana Olszewskiego i Waleriana Namiotkiewicza „Na spotkanie ludziom z AK”. Rehabilitacja żołnierzy wyklętych, kontynuujących opór nawet do lat 60, nastąpiła stopniowo dopiero po roku 1989.
 
źródło: Region Gdańsk
 

zyczeniaNiech zbliżające się Święta Bożego Narodzenia

spędzone w gronie najbliższych przyniosą Wam wiele radości, 

ciepła i optymizmu.

Niech w nadchodzącym Nowym 2019 Roku

szczęście i pomyślność nigdy Was nie opuszcza, 

a wiara codziennie dodaje sił i energii

do tworzenia i realizacji nowych pomysłów.

Wzrost wynagrodzenia zasadniczego od 01.01.19 r. na stanowisku konduktor dotyczy wszystkich osób zatrudnionych na umowę o pracę niezależnie od rodzaju umowy tj. na czas określony lub okres jednego roku.Pracownicy z którym izostanie zawarta umowa na czas nieokreślony po pierwszym stycznia 2019 r. zostaną w kolejnym miesiącu po podpisaniu umowy wyrównani do wartości wynikającej z zapisów porozumienia kończącego spór zbiorowy oraz zapisów ZUZP określonych w załączniku nr.1 do Układu.
 

Szanowni Państwo,

W związku z nadchodzącym Świętem Kolejarza pragniemy wszystkim pracownikom
Kolei Śląskich złożyć życzenia: spokojnej, bezpiecznej pracy, satysfakcji z
pełnionych zadań oraz powodzenia w życiu osobistym.

Jednocześnie przy tej okazji pragniemy poinformować, że z dniem 01.01.2019
roku nastąpi zwiększenie wynagrodzenia pracowników spółki o 150 zł brutto.

Opis zasad podwyżek wynagrodzeń znajduje się w biurze organizacji.


Wszystkiego najlepszego!


Wojciech Dinges

Renata Szczygieł

NSZZ Solidarność

ZZ Maszynistów

ZZ Pracowników KŚ

Z okazji Święta Kolejarza zapraszamy wszystkich
pracowników, emerytów i rencistów
Kolei Śląskich
wraz z rodzinami
na uroczystą mszę świętą ,
która odbędzie się w kościele
p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP
w Katowicach przy ul. Mariackiej
w dniu 22 listopada 2018 r. o godz. 14 00
Copyright © 2014. Międzyzakładowa Organizacja Związkowa NSZZ "SOLIDARNOŚĆ" Transportu Kolejowego w Katowicach  Rights Reserved.